“Lan Bi Gidin” şiirinden esinlendim bu başlığı. Gülmeye aç olduğumuz şu günlerde belkide en çok ihtiyaç duyulabilecek bir yazı olacak bu. Belkide yazıyı okuyunca dahada karamsarlığa düşeceksiniz gülemeyen insanları daha çok fark ettikçe.

Zordur gülmek yapmacıkları hariç. Günümüzde etrafınızdaki insanları oturun ve uzaktan bir gözlemleyin herkes de bir karamsarlık, düşünceler, hayaller, sıkıntılar. Birbirimizi görünce zoraki tebessümden ileriye gidemiyoruz. Peki neden oluyor bu. Bunun belkide çok fazla sebebi var geçim sıkıntısı, gelecek kaygısı, çekememezlik, mutsuz olma hastalığı vs.

Mutsuz olma hastalığı demişken onuda açıklamak istiyorum. Kendini acındırma duygusuyla yaklaşır genelde insanlar daha fazla ilgi görmek içindir belkide. Hani büyüklerimiz derlerdi eskiden şu, bu yoktu ama daha çok mutluydu insanlar. Bizi bizden koparan teknoloji mi yoksa. Akşam yemeği yedikten sonra ailenizdeki kişileri gözlemleyin birisi koşarak bilgisayara gider diğeri kumandayı alır televizyonu izler diğer boş kalanlar ise ellerine telefonu alıp sosyal medyayı takip eder. Acaba unuttuğumuz bir şeyler yok mu ? Var evet maalesef var teknoloji ayırdı bizi birbirimizden. Bir odadan diğer odaya telefonla görüşen insanları hiç mi duymadınız. Hatta sizde yaptınız değil mi ? Kafanızı sallayarak onaylar gibi oldunuz sanırım yazımı. Üzücü ama gerçekler bunlar. Bu yazımda gülemedik belkide ama hayat gerçekleri görebilmemiz için çok zorlaştı. Yapmacık insanlar, yapmacık eşyalar, yapmacık duygular gerçekleri bizden gizliyor. Titreyip kendinize gelin diye gereksiz bir cümlede kurmak istemiyorum çünkü hiçbiriniz hatta ben dahil bunu yapacak güce sahip değiliz. Mutlu olmak için çırpınmak yerine mutsuz olmak ve daha fazla ilgi çekebilmek için var gücümüzle çırpındıkça da mutluluk bize hiçbir zaman  gelmeyecek.

Acımasız sert bir yazı oldu belkide. Dost acı söyler desem klişe bir söz olur. İsterseniz bunun adını da siz bulun ama şuan ki ve bundan sonra ki nesil gülmeyi unutuyor ve gülemeyecek. Amma da karamsarsın der gibi oldunuz sanırım ama maalesef hayat çok da iyiye gitmiyor gülmenin mutlu olmanın formülü şu diyecek kadarda çok bilmişlik yapmayacağım çünkü böyle bir formül yok içimizde bitiyor her şey.

Şunu deneyebiliriz aslında bugün bir deney yapalım her gördüğümüz kişiye tebessüm edelim. Hayatımızda birşeylerin değişip değişmediğini belki o zaman daha iyi anlarız. Bugün bir değişiklik yapalım sadece bugünümüzü mutlu olmak için ayıralım başarılı olursak zaten devamı gelir başarılı olamassak hatayı başka yerde aramayıp içimize bakalım yine. Yazımı çok uzatıp sizi sıkmak istemiyorum sanırım anlatmak istediğimi anladınız…